เมื่อวานนี้เมื่อฉันดูทีวีรายการtvผมน้ําตา
โปรแกรมที่คนยากจนออกมาและพูดในสิ่งที่พวกเขาต้องการ
คราวนี้เด็กชั้นประถมศึกษาปีที่สี่
เด็กอาศัยอยู่ในระยอง
ไส้กรอกไทยที่แม่ของเด็กขาย
เด็กช่วยแม่อยู่
1ไม้7 บาท รายได้ไม่ถึง 1,000 บาทต่อวัน
ทํางานตั้งแต่ 15.00 น. ถึง 20.00 น.
ไปโรงเรียน 9.00 น. ถึง 15.00 น.
หลังจากครอบครัวพ่อเด็กไปแล้ว
พ่อคนใหม่
เขาไม่สามารถเดินได้บางครั้งเพราะโรคเกาต์
"ผมรู้สึกขอบคุณที่เด็กดูแลฉันแม้ว่าฉันไม่ได้เป็นพ่อจริงๆ"
เด็กวัย 12 ขวบกําลังเลี้ยงพ่อ
"หนูรู้สึกเสียใจสําหรับพวกเขา"
และแจกไส้กรอกไทยที่ขายให้กับเร่ร่อน
"เมื่อหนูได้พบกับคนเร่ร่อนหน้า 7-Eleven
หนูให้เงินเขา20 บาท
เมื่อเร่ร่อนอยู่ที่ที่ขาย
หนูให้ฟรีคนเร่ร่อน
เขาต้องการเสื้อผ้า กางเกง ถุงเท้า และรองเท้า"
เด็กร้องไห้
ผมคิดว่ามันเป็นความรับผิดชอบของผู้ใหญ่ที่จะทําให้สังคมที่เด็กเศร้า
ผมคิดว่ามันเป็นปัญหาสําหรับสังคมไทยโดยรวม
ทําให้เด็กร้องไห้ - สังคมอาย
ตอนนี้คนหนุ่มสาวกําลังทําการสาธิต
รู้สึกของการเปลี่ยนแปลงสังคมวันนี้ผมคิดว่ามันเชื่อมต่อ
ไม่ว่านานแค่ไหนที่คนจนก็จะยากจนตลอด
สังคมที่ต่ํากว่าระดับคนจะได้รับการคุ้มครองทางสังคมและสังคมที่มีการศึกษาดี
เราจําเป็นต้องปรับปรุงสังคมที่คนส่วนนึงผูกขาดเงิน
ถ้าไม่แก้ไข คิดว่าชนิดของรายการการฉีกขาดและฉีกขาดนี้จะดําเนินการต่อ